Ляжу. Абнімаю ў адчаі
Сяброўку-падушку да рана
Я сэрца хачу прызвычаіць
Каб стала яму каханай.
А дзесь на падушцы белі
Шаўковы рассыпаўшы…Ляжу. Абнімаю ў адчаі
Сяброўку-падушку да рана
Я сэрца хачу прызвычаіць
Каб стала яму каханай.
А дзесь на падушцы белі
Шаўковы рассыпаўшы волас
Сунічныя вусны сасьпелі,
Сьпіць поўны пяшчоты голас
Чаму ўсё так далёка
Багамі параскідана?
Мігае ў інеце вока
Мо мары, а мо\’ каханай.
