26. 06. 1944. Город мой. Освобождение Витебска!

Светел, красочен лик

На цветущей земле

Ты прекрасен, велик

В свои — тысячу лет.
Люди разных широт

В ком цветёт божий дар

Прославляют…Светел, красочен лик

На цветущей земле

Ты прекрасен, велик

В свои — тысячу лет.
Люди разных широт

В ком цветёт божий дар

Прославляют твой взлёт,

Наш, Славянский базар.
К нам всемирный вояж,

Конкурсантов не счесть,

«Звёзд» аллея своя

И у нас теперь есть.
Мне красот тех вовек

Ни на что не сменять.

Не разрушь человек!

Будет вечно стоять.
Краше нет ничего,

С каждым годом милей

Жизнь кварталов его,

Что светлей и светлей.
Узнёсся, Волатам-надзеяй

Мой горад Віцебск на Дзвіне,

Тэатры, Храмы ды музеі,

І сам ты — помнік даўніне!
Тут, колькі ворагаў бывала

Тых, хто знішчаў і рабаваў.

Ды паляглі ў зямлі нямала,

А ты, сябе, зноў будаваў!
Падрос, абліччам абнавіўся,

І з кожным годам жыць лягчэй!

На тварах позірк зноў з’явіўся

Ласкавых, ветлівых вачэй!
Стаў знакаміты ўсёй планеце,

Алея зорак ёсць свая.

Найпрыгажэй з усіх у свеце

Радзіма шчодрая мая!
Жывеш ты, больш тысячагоддзя

Пад,гнётам зменлівых вякоў,

Бо, быў заўжды з сябрамі ў згодзе,

Ды узмацняўся зноў, і зноў!
Стаіш ахоўнікам традыцый,

І новаму заўсёды рад.

Ну, як табой не ганарыцца

Мой любы Віцебск–помнік — сад!
Міру і любові!!!


Добавить комментарий