Ехаў Ясік да сястры.
Сеў у брычку і гайды!
Едзе, едзе па дарозе –
Раптам бачыць воўк ідзе.
Конь адразу на дыбы,
Паімчаў — абы…Ехаў Ясік да сястры.
Сеў у брычку і гайды!
Едзе, едзе па дарозе –
Раптам бачыць воўк ідзе.
Конь адразу на дыбы,
Паімчаў — абы
куды.
Выпаў
Ясік і ляжыць.
І не дыхае, маўчыць.
Не
паверне
галавы,
Быццам ён і не жывы.
Сеў тут воўк ды і глядзіць,
Як той Ясь даўно ляжыць.
Не рызыкнуў далей ісці,
А звярнуў ён з той дарогі.
І
пасунуўся
адзін…
Доўга
Ясь ляжаў тады,
Пакуль страхі не прайшлі.
