Здзярвянела твае сэрца,
Скамянелi твае думкi.
Любiш на iншым пагрэцца
Не адрывая вуснаЎ ад румкі.
Помстай чорнае хмарай
Іскраць бліскучыя вочы.
Скамянелi твае думкi.
Любiш на iншым пагрэцца
Не адрывая вуснаЎ ад румкі.
Помстай чорнае хмарай
Іскраць бліскучыя вочы.
Апантаны звярынай хмарай
Зубы зларадна точыш.
У абедзвюх руках па мегерцы.
Цалаваць іх,гуляць у абдымку.
Як на чыстай белай паперцы
Пахатлівыя фатаздымкі.
Рот здзекліва пырсне
Слінаю,ці нечым такім.
Тваей несапраўднай выссю
Будзе дармовы дым.
Выдаўленую на свет
Злосць за дарэмнасць
Відавочных,кажысь,пабед,
Ніяковую гэту нікчэмнасць
Марыш паслаць на мяне.
Папера твая не была белай,
Вугалочак яе у ганьбе.
ТЫ не забыў?Хутчэй бегай
За словамі іншага краю.
Я разумею з якой ты нагоды.
Але мне даспадобы,тое што маю.
Той,хто шукае — той знойдзе заўсёды.
І у сэрцы маім пахавана пачвара.
Пабачыш не горшую за сваю.
Можа і не толькі адну.
Будзеш слабей — зламлю.
Оба паёдзем па гаўну —
Будзеш мацней,заб\’ю.
