Забітае словамі, сэрца мужчыны
Гарэла, як полымя ранічнай далі:
Ён вымавіў тое каханай жанчыне,
Што сэрца і голас ніяк не жадалі.
Адразу адзначыў…Забітае словамі, сэрца мужчыны
Гарэла, як полымя ранічнай далі:
Ён вымавіў тое каханай жанчыне,
Што сэрца і голас ніяк не жадалі.
Адразу адзначыў ён кошт той памылкі,
Душа правалілася ў пекла — загад.
І рады бы ён пахавацца ў цынку,
Але што сказаў, не вароціш назад.
І ён назаўжды ту каханую страціў,
Хаця і пытаўся яе папрасіць,
Каб прабачыла, дурня. Але наўрад ці
Прабачыць жанчына, што ў могілке спіць…
